Het is gelukt. Ik zit met m’n voeten in het zand van het strand van het Malawimeer. De zoetwaterbranding ruist net als de Golfjes die ik ‘s nachts vanuit m’n slaapkamer in de Saftlevenstraat door de tunneltraverse hoor rijden. Na de eerste verboden daad van een avondwandeling in Harare, heb ik de tweede gepleegd. Na zonsondergang door bevolkte gebieden rijden.
Ik heb de hele dag kunnen oefenen met overstekend wild. Bavianen maken op tijd dat ze wegkomen. De ‘vervet’ aapjes liggen nogal eens plat als roadkill op de weg, maar als je oplet, kun je die goed ontwijken. Runderen zie je van een afstand en die laten je wachten tot ze zin hebben om de kant van de weg weer eens op te zoeken. Kinderen zijn goed getraind en springen zelden de weg op. De geitjes zijn het lastigst; vooral de kleintjes. Die willen zo graag bij hun moeder blijven dat ze er achteraan rennen als zij net de overkant heeft bereikt. De eerste noodstop zit erop en nog niets geraakt.
Dat was anders met de bestuurder van de Edutrain in Kaapstad. Hij reed ook op de gewone metrotreinen door gebieden waar mensen langs het spoor lopen. Tweeënveertig had ie er aangereden. Any survivors? None!
Als in Malawi de duisternis valt leeft alles op de weg. Alle lessen van overdag gaan overboord. Maar we zijn op Livingstone Beach, niet ver van de plek waar hij is overleden. Naast me staat een koeler met Zonnebloem Chardonnay en Marjolijn experimenteert met het muskietennet. We slapen in de auto en de malariamug is hier actief. Ikzelf heb al een zweem van DEET om me heen.
Het grootste gevaar onderweg komt niet van het verkeer en niet van de boeven, maar van de mensen die ons zouden moeten beschermen. In de zes landen die we nu hebben bezocht is de corruptie bij de politie minstens zo erg als in Rusland of de Oekraïne. Je wordt aangehouden voor bedachte overtredingen en vervolgens kun je kiezen tussen een procedure die een halve dag kost in het bureau in de volgende stad of een geschenk aan de hongerige familie van de agent die waarschijnlijk betaalt voor zijn uniform om dit soort highway robbery als geweldsmonopolist te mogen plegen.
De ‘bakkies’ zitten volgepakt met mensen die zo over de rand kunnen vallen, maar je wordt beboet voor een veiligheidsriem. De ergste was het ontbreken van een reflecterend stukje plakband op de bumper dat verplicht zou zijn. Van een kwart van de boete hebben we de onderhandelingstechnieken nu opgevoerd tot 10% en iedereen doet mee, maar het voelt niet goed.
‘Too late for Colgate!’ riep een agent in Zimbabwe toen Marjolijn haar gordel aansnoerde terwijl we stapvoets vanuit een dorp de hoofdweg opreden. Op onze vragende blikken vertelde hij van de reclamecampagne waarin iemand wiens gebit verrot was geen baat meer had bij de tandpasta. Hem hebben we een officiële boete l;aten schrijven van tweehonderd miljard Zimbabwaanse dollars die net drie dagen daarvoor was hernoemd tot 20 Zimbabwaanse dollars, twee en een halve euro. Hij was blij met de nieuwe biljetten want die hadden dit deel van het land nog niet bereikt.