Na enig aandringen heb ik een echo gekregen. Er waren geen krammetjes, schaartjes of tissues op te zien maar wel een gigantische bloeduitstorting diep in m’n bil die bij beweging een weg zoekt tussen m’n spieren, pezen en botten. De wolk artsen, artsen in opleiding en verpleegkundigen die rond m’n bed kwam staan (mijn chirurg was er niet bij) had de echo bekeken en bevestigde de bloeduitstorting maar constateerde dat het vocht uit de wond niet van de bloeduitstorting kon komen.

Daarmee was de vraag niet beantwoord wat de oorzaak was van de niet sluitende wond. ’s Middags kwam mijn chirurg langs en hij wist zeker dat de oorzaak wel in de bloeduitstorting zat. Lijkt mij ook, en hoop ik ook, maar het stelt niet gerust als er in één team twee conflicterende visies zijn, vooral als het over mijn heup gaat. Vanmorgen kwam de wolk weer langs zonder de chirurg.

 

Ik heb de chirurg en de wolk artsen allebei op hun hart gedrukt nog eens goed naar de echo te kijken en met één verhaal te komen. Morgen stop in met de antibiotica; de verwachting is nu dat ik maandag word vrijgelaten. Tot die tijd lig ik in bed te genezen en mag ik m’n energie nergens anders voor gebruiken. Het is alsof ik me in een hoek heb geverfd en nu wacht tot de verf droog is.