Nebahat Albayrak maakte volgens het Algemeen Dagblad een goede kans burgemeester van Rotterdam te worden. Of zij gesolliciteerd heeft, zullen we nooit met zekerheid weten, maar ik vond het geen goed idee. Zij is een onderdaan van de Turkse overheid. Zij staat in de houding tijdens het Republiekfeest in het Oude Westen onder het wakend oog van Kemal Atatürk, en zij zingt dat zij bereid is te sterven voor de Turkse vlag. Het Turks nationalisme speelt een rol in de Rotterdamse samenleving.

In Turkije wordt de democratie door het leger beschermd tegen het volk en wordt de Koerden het door hen gewenste zelfbestuur ontzegd. Dat zorgt voor spanningen tussen onderdanen van Atatürk, ook in Rotterdam. Het opgewonden vlagvertoon bij een gewonnen voetbalwedstrijd wuiven we weg, maar het is niet uitgesloten dat zoiets uit de hand loopt als in de toekomst een gevoelige snaar geraakt wordt. Dan moet daar een Nederlandse burgemeester staan.

 

Het is Turkse onderdanen verboden de Turkse staat te beledigen. Daar staat gevangenisstraf op. Voor Turken in het buitenland geldt een dubbele strafmaat. Ik wil geen burgemeester die moet buigen voor een vreemde mogendheid. Turken kunnen wel degelijk hun nationaliteit opgeven. Het wordt hen niet in dank afgenomen en zij verliezen het erfrecht, maar het kan. Ik kwam eens in Istanbul een Rotterdams gemeenteraadslid van het CDA tegen die daar was om zijn militaire dienstplicht te vervullen. Ook hij zingt uit volle borst dat hij de godsvruchtige Turkse staat zal verdedigen tegen de zogenaamde westerse beschaving. Ik vind het raar dat we ooit voor Turken de uitzondering hebben gemaakt (Nederland staat in principe geen dubbele nationaliteit toe) en ik zou het liefst zien dat met terugwerkende kracht elke Turkse Nederlander voor de keus wordt gezet, maar daar beslist de Rotterdamse gemeenteraad niet over.

 

De gemeenteraad kiest wel de burgemeesterskandidaat. Nu krijgen we een onderdaan van de Marokkaanse koning. De koning beschouwt de Marokkanen in de diaspora als zijn zeventiende provincie en houdt ze in de gaten met geheim agenten. Zij zijn met het geld dat zij ‘naar huis’ sturen de belangrijkste inkomstenbron van het land. Wat een Nederlandse Marokkaan ook doet met zijn paspoort, de Marokkaanse nationaliteit is als een erfzonde die van generatie op generatie blijft kleven. Je komt er nooit meer van af.

 

In de grote stad is het vrije individu de norm. Zelfredzame mensen die vrije keuzen maken en die de vrijheid van anderen respecteren. Veel immigranten brengen een plattelandscultuur mee waar het individu ondergeschikt is aan de belangen van de groep. Dat botst. En die botsing wil ik niet oplossen met een compromis van wederzijdse integratie. Het vrije individu blijft de norm. Ahmed Aboutaleb heeft in Amsterdam laten zien dat hij hard inzet op zelfredzaamheid. En hij heeft man en paard genoemd als Marokkaans tuig het anderen onmogelijk maakt om in veiligheid van hun vrijheden te genieten.

 

Ahmed Aboutaleb heeft precies dat gedaan wat we van immigranten verwachten. Hij heeft zijn kansen gegrepen op school en hij voorziet in zijn eigen inkomen. Hij gaat op een verantwoordelijke manier met zijn vrijheid om en hij respecteert de vrijheid van anderen. Dan staat voor mij elk ambt voor je open. Van Marokkaanse onderdanen wordt niet verwacht dat zij trouw zweren aan de Marokkaanse vlag, zij hoeven niet te dienen in het Marokkaanse leger en zij zijn vrij om hun mening te geven over het Marokkaanse bewind. Ik voorzie daarmee dan ook geen problemen. En als die er wel komen, zijn we er zelf bij.

 

Wel verwacht ik van hem dat hij zich in het bijzonder inspant om ook de vrije Marokkaanse burger te beschermen. Nu ligt er bij onze ambtenaren van de Burgerlijke Stand een lijst met Arabische namen waaruit een Marokkaanse vader die aangifte komt doen verplicht moet kiezen, van de Marokkaanse koning. Die is indertijd ingevoerd om de cultuur van de Berbers te vernietigen die hun Berberkinderen ooit Berbernamen gaven. Ahmed Aboutaleb kan er voor zorgen dat die lijst verdwijnt en dat in de plaats daarvan wordt aangegeven dat elke Nederlander vrij is om zelf de voornamen van zijn kind te kiezen met daarbij een lijst van Nederlandse en Berbernamen als suggestie. Maar het belangrijkste is dat hij ook in Rotterdam zegt tegen iedereen die de vrijheid van anderen niet respecteert, dat hij zijn koffers kan pakken. Zijn hoofdtaak is het beschermen van de vrije stedeling.