Toen ik me meldde bij de receptie werd ik door een lieve gastvrouw naar de afdeling gebracht. Zij gaf me de herfsteditie van Ikazia Nieuws. In de column van dominee Lida Tamminga wordt gewezen op de zegeningen van ziekenzalving. ‘Worden mensen er door genezen?’ vraagt zij zichzelf in een tussenkopje, om direct daaronder te antwoorden: ‘Dat is wel eens voorgekomen.’

Ik ben hier voor een nieuwe heup en de voorgestelde ingreep is evidence based met een hoge successcore. Een tijd geleden ben ik van een rots gesprongen. In Dijkzigt is m’n hiel al opnieuw in elkaar gezet en zijn m’n knieën gerepareerd. Nu is de heup aan de beurt. Voor het eerst in Ikazia vanwege een contract van de verzekeraar en de nagezochte goede reputatie voor heupen.

‘Waren de Reformatoren niet tegen ziekenzalving?’ vraagt de dominee in een ander tussenkopje. Zij is er een van de context. Luther en Calvijn hadden vooral bezwaren tegen de gegroeide praktijk van die dagen. Maar in Jacobus 5:14 staat toch duidelijk: ‘Laat iemand die ziek is de oudsten van de gemeente bij zich roepen. Laten ze voor hem bidden en hem met olie zalven, in naam van de Heer.’

De dominee geeft geen garantie: [genezing] is niet direct de verwachting die je bij ziekenzalving hebt. De Roemeense vrouw die de gewrichten van Nederlandse profvoetballers inwrijft met de placenta van bevallen vrouwen geeft waarschijnlijk ook geen garantie. De dominee doet het met olijfolie. Misschien gaat het ook met kwak.