Alles wat je in prachtige documentaires hebt gezien over Mongolië is waar. De zon schildert de prachtigste kleuren groen over de heuvels met nauwelijks bomen. In dat heuvellandschap loopt het vee vrij rond. Mensen die eigen grond hebben, zetten daar een stevig hek om, om de dieren buiten te houden. Cowboys op kleine paarden racen stoer rond om de kuddes te verzamelen: koeien, yaks, prachtige paarden en kamelen. Buiten de stad woont bijna iedereen in een Yurt, een ronde tent van dekbed. Maar die Yurts zie je ook in de stad voor de mannen van de PTT die telefoondraden solderen of voor de parkeerwacht.

Wat in de reisprogramma’s buiten beeld blijft, zijn de zonnecellen, satellietschotels en bakkies van Kia Motors die bij de Yurts staan, soms ook een Pajero of Land Cruiser. De nomaden die de smaak te pakken krijgen van de vrijheid die ze  op de schotel zien, trekken naar de stad, waar veel aan drank en karaoke wordt gedaan, maar ook aan een nieuwe moderne jeugdcultuur en ondernemerschap. Ulaan Baatar is wat dat betreft een beetje Gronings, een vluchtheuvel in het platteland.

Vandaag zijn we in de stad gebleven. De onderhoudsdienst van het wegennet was wel begonnen met het uitzagen van rechthoekige slechte stukken uit het wegdek, maar was nog niet aan het vullen toegekomen. Het was laat, er waren tegenliggers die niet wilden dimmen, twee enorme klappen en een wiel overleefde die niet. De velg kon niet gerepareerd, zei de dealer die heel toepasselijk Mercedes Benz Melchers bleek te zijn die hier een imperium heeft opgezet. Er is zoveel nouveau riche die dat wil tonen met 4Matics van Mercedes dat hij hier goede zaken kan doen. Maar een stalen vel voor een Vito kon niet binnen vier weken worden verwacht. DHL via Rogam, mijn dealer in Rotterdam, zou al woensdag hier zijn, maar dat is ook te laat vanwege de Russische visa voor de terugreis die verlopen. En als ik daarvoor nieuwe moet gaan aanvragen in deze fascinerende hoofdstad, komen we nooit meer weg.

Uiteindelijk bleek een grote hamer van een Mad Max garage langs de weg die de schade had aangericht, uitkomst te bieden. De stalen velg kon weer rond geslagen worden en de band hoefde zelfs niet vervangen. Toen nog succesvol geprobeerd een Nederlands gastankje dat volgens het opschrift uitsluitend gevuld mocht en kon worden door Primagas omgeruild voor een schattig Mongools tankje en de dag was om. Nu niet meer in het veel te dure maar door de nachtelijke omstandigheden van onze aankomst gedwongen Kapinski Hotel Khan Palace (zeer ruime suite overigens en het beste hotelontbijt ever) maar in hotel Edelweiss dat buiten ons bezocht wordt door Duitse vrouwen die elkaar na de overgang gevonden hebben in het bezoeken van verre oorden waar de mensen nog zo natuurlijk leven.

Overigens ben ik over de politieke en economische situatie hier veel optimistischer dan over die in Rusland of Wit-Rusland. Vandaag las ik in de nieuwsbrief van LI (de Liberale Internationale waar zowel D66 als de VVD lid van zijn) dat de Civil Will Green Party (waarin behalve de equivalenten van die partijen ook de plaatselijke GroenLinks aan meedoet) dat de CWGP tot de regering is toegetreden. Duurzame economische ontwikkeling, daar gaat het hen om en dat lijkt hier te lukken, hoewel ze voorlopig ook hier te weinig toegevoegde waarde produceren boven het brengen van bestaande producten naar een plaats waar er vraag naar is. Dus ook hier Bavaria bier en tweede hands Japanse auto’s. Maar er wordt gewerkt en de grote stad wordt niet verstikt door de mensen die uit arren moede hun yurt afbreken. Voorlopig ben ik wel positief over Mongolië.