Na een dikke 5000 kilometer in zes dagen bij het gevreesde niemandsland aangekomen tussen het gebied dat wordt gecontroleerd door Marokko en dat van Mauritanië. Een paar kilometers zonder regels en vol met landmijnen. Mensen die vast zijn komen te zitten, wonen er in omgevallen of door mijnen omgeblazen auto’s. De veilige paden zijn niet aangegeven. Mad Max en Turtles can’t Fly. De bandensporen van voorgangers volgen, is het devies. Zoals bij het broodje aap verhaal over Christian Amanpour die aan een Afghaanse vrouw vraagt waarom ze zoveel jaar na de verdrijving van de Taliban nog steeds tien meter achter haar man loopt, waarop de vrouw geantwoord zou hebben: ‘Bernbommen’Dit niemandsland is nu het enige stuk niet geasfalteerde weg tussen Parijs en Dakar. De auto’s die we vroeger zagen stuiteren in de zandduinen reden een flink stuk van de weg af, tot Mauritanië na een paar ontvoeringen de veiligheid niet meer kon garanderen. Inmiddels lijkt het leger van de Islamitische Republiek Mauritanië de boel weer onder controle te hebben. Dat merken we vandaag als we de reis van de grens naar de hoofdstad maken. Tot nu toe was de woestijn, warm, leeg en saai. Nauwelijks zandduinen. Grijs zand tussen stenen en dorre groeisels. Wel gezien hoe de hoge zandduinen in z’n geheel de weg over willen steken. Shovels helpen ze, als waren het het schildpadjes of padden. Bij overheersende windrichtingen, blijft er altijd werk. De politie in Marokko werd steeds brutaler naarmate je zuidelijker komt. Onbeschaamd zeuren ze over cadeaus, liefst sigaretten of whisky. Streng toespreken helpt. Met een teleurgestelde blik achter de zonnebril komen de paspoorten terug. Bij de Mauritaanse douane hoefde overigens de thee niet te worden ingezet.
Inmiddels de woestijnweg van 470 kilometer van Nouagadoubou naar Nuoakchott afgelegd met zo’n tien politieposten waar correct werd gevraagd om een fiche, een fotokopie van onze paspoorten en het kenteken van de auto. Nu hopen we op een wifiverbinding in het voormalige Novotel en dan gaan we half wild kamperen aan het strand.