Afgelopen maandag zijn eindelijk de documenten aangekomen, met de Bill of Lading per DHL koerier. De m/s Delmas Keta die de container aan boord had genomen in Abidjan, Ivoorkust, waar hij was achtergelaten door de m/s CMA CGM Brasilia, die hem had meegenomen uit Lagos Nigeria, voer toen de Schelde op naar de Hessenatie in Antwerpen. Van daar per reefer naar Ridderkerk.

Ruud Maaskant van Jordex BV had me aangeraden om in Lagos contact te zoeken met Seth om hem de verscheping te laten regelen. Het idee was dat ik zelf de auto op 26 augustus de container in zou rijden en dat hij voor half september in Rotterdam aan zou komen. Toen stond de auto nog op de parkeerplaats van het hotel en begonnen verontrustende toelichtingen op het uitblijven van nieuws. Ik wist wel de code van de container, maar die stond op een gegeven moment op een schip naar China. Corruptie bij de douane, bij de politieagent die hem zou verplaatsen van het hotel naar de haven, bij Maersk, feestdagen en andere complicaties. Ik hield er serieus rekening mee dat de auto door lokale mieren in tienduizend onderdelen was gedemonteerd en eerlijk verspreid over de duizenden handelaren in auto-onderdelen die Lagos rijk is.

Vanmiddag, vrijdagmiddag 29 oktober, twee maanden later, mocht ik naar de container die net in Ridderkerk was aangekomen. Ruud Maaskant had er voor gezorgd dat hij bij de firma Groeneveld met een speciale douanecontrole zou worden geopend.

Of de auto er ook daadwerkelijk in zat, wist ik niet zeker. Wat er miste van de bagage wist ik niet, maar ook niet wat was toegevoegd door mensensmokkelaars of drugshandelaren. Er waren honden besteld. Of we twee uur later konden komen want de honden waren elders bezig. Toen kwam het moment. Onder toeziend oog van de douane werd het gele genummerde loodje met een grote tang doorgeknipt. De container ging open en daar stond de auto. Onder het stof van de Afrikaanse wegen zoals we hem hadden achtergelaten. Er zat een kraaienpoot in de linker voorband en die was dus leeg. Het uiteinde van de hendel van de richtingaanwijzer annex ruitenwisser annex groot licht schakelaar was er af; waarschijnlijk er af getrokken door de politieman die hem verreed en in paniek dacht door er hard aan te trekken het gewenste resultaat te bereiken. En het stuur was bedekt met een dikke laag groene schimmel. Dat zag ik pas toen ik hem uit de container had gereden. Nergens zat schimmel, zelfs niet in de vuile was, maar het stuur zat onder…

Verder leek er niets mis. Alle bagage zat er in zoals we die hadden achtergelaten: need-to-haves en nice-to-haves voor honderden families in Lagos. De honden waren niet gekomen omdat het ‘bingo’ was waar ze waren ingezet. De twee douanebeambten zagen niets verdachts. Elders in de stad zorgde Marlies van Jordex er voor dat de douanepapieren werden afgestempeld. Na nog wat emails met scans van documenten door de stad, werd hij vrijgegeven en na het verwisselen van de band reden we weg.

De reis was afgelopen en de reis was goed afgelopen. Ik bedank iedereen die met ons heeft meegeleefd en in het bijzonder Ruud Maaskant (die ik nog steeds niet heb ontmoet) en Jan en Marlies van Jordex. En ik dank Seth. Terwijl ik alle scenario’s bedacht van wat kon misgaan door zijn schuld, was hij weliswaar langzaam maar zeker aan het zorgen voor een veilige terugkeer. Deze thread kan gesloten worden. Voor het verslag van de reis kun je naar keesdegruiter.nl of marjolijnmasselink.nl.