Mijn dochter is nu 23. Zij heeft epilepsie vanaf haar tiende. Toen zij dertien was, stond ik voor de beslissing hoeveel risico zij zou mogen lopen in haar leven. Ze kreeg heftige aanvallen. Seconden van tevoren voelde zij die aankomen; ze kon zich vast grijpen, op de grond gaan zitten en dan was ze weg. De eerste jaren liep dan ook haar blaas leeg. Als ze weer bij kwam, stonden er mensen om haar heen met een goed bedoeld glaasje water en een opinie over de ouders die er niet bij waren.

Ik heb er voor gekozen haar elk risico te laten lopen dat zij zelf aandurfde. Ze fietste naar school en deed alles wat haar vriendinnen ook deden. Op school vertelde ze in de klas wat er kon gebeuren en hoe zij het beste kon worden geholpen. Zij is er nooit mee gepest en altijd goed opgevangen door medeleerlingen. Op straat is het altijd goed afgelopen. Eén keer kwam zij in de sloot terecht en raakte haar vriendin in paniek. Een vrouw die passeerde heeft haar er uit gehaald en een ambulance gebeld. Regelmatig heb ik het gesprek gevoerd met mensen die het niet verantwoord vonden dat zij onbegeleid naar buiten ging.  

De Kinderbescherming heeft zich er nooit over gebogen. De bezorgde mensen waren wel steeds gevoelig voor het dilemma waar ik als vader voor stond: een zo normaal mogelijk leven of een afhankelijk bestaan waarin haast niets kan. Naast de zware medicatie gebruikte ze nooit drugs en ze drinkt tot de dag van vandaag geen alcohol, maar ze ging wel tot diep in de nacht naar de Hollywood. Ze is nu 23 en woont sinds kort op kamers. Dat is ook spannend. Als haar door een epileptische aanval iets ernstigs was overkomen, had ik dat mezelf eeuwig verweten, maar ik ben blij dat zij, met alle beperkingen, een zo normaal mogelijke jeugd gehad heeft.

De ouders van Laura maken hun eigen afweging. Daarover hebben ook alle bezorgde ouders een mening. Ik zie liever dat de Kinderbescherming zich richt op kinderen die verwaarloosd of mishandeld worden, die afstevenen op een rotleven. Daar valt nog veel te doen. De aandacht voor Laura lijkt een vlucht naar voren.