Ik overnachtte in het Citystate Tower hotel in Mabinistreet omdat ik het Peninsula Hotel, waar het congres van de Liberale Internationale zich afspeelde, te duur vond maar vooral omdat ik ook weg wilde van het congres en het leven van de stad wilde voelen. In het hotel zaten nogal wat mannen van tussen de vijftig en de zestig met hun juist uitgekozen Filippijnse vrouw. Of meisje, want tussen de twaalf en de dertig veranderen ze hier weinig. Van een taxichauffeur begreep ik dat het een belangrijke tak van industrie is. Als je je dochter naar Australië, Europa of Noord Amerika getrouwd kan krijgen, ben je verzekerd van een betrouwbare stroom inkomen, verzorgd door Western Union die de jonge huisvrouw aandoet bij het boodschappen doen in haar nieuwe land.

 

En ze zijn heel volgzaam en doen hun best om je gelukkig te maken, wist de taxichauffeur. Jammer dat de meeste niet zo mooi zijn, dacht ik, maar hield ik voor me. De mannen zien er uit alsof ze redelijk verdienen, maar bij mooie en leuke vrouwen in hun eigen stad weinig klaar maken.

De taxichauffeur wil dat zijn dochter met iemand van het eiland trouwt. Ik zag in het hotel ook twee lokale huwelijksvoorbereidingen. De bruid in de mooiste jurk die ze haar hele leven zou dragen, met een make-up en hair-do die meer aandacht heeft gekregen dat ze ooit heeft meegemaakt en ooit nog mee zal maken. Alle aandacht en verwennerij moeten maskeren dat je op het punt staat om van eigenaar te wisselen. De familie geeft je weg en voor het nieuwe eigendom geconsumeerd wordt, beleef je het mooiste moment van je leven. Hier is dat heel zichtbaar en in landen waar de rol van de vrouw een traditionele is, gaat het niet anders. Bij ons ben je op papier zowel voor als na de huwelijksceremonie allebei een vrij individu, maar de traditie, de symbolen, de procedure en de betrokkenheid van de familie heeft nog alle aspecten het van de overgang van eigendom.

Ik vind eigenlijk dat in een land als Nederland waar elk individu vrij is, de overheid geen betrokkenheid moet hebben bij het huwelijk. En dat er geen wet of voorziening zou moeten zijn die onderscheid maakt tussen gebonden en ongebonden mensen. Maar ja, liberaal Nederland is blij met een uitbreiding van het huwelijk naar mensen van hetzelfde geslacht. Van mij mag iedereen trouwen maar moet de overheid zich daar niet mee bemoeien. Voor de meeste liberalen is dat net zo onbespreekbaar als het ophouden met het beschermen van mensen tegen zichzelf door drugsgebruik te reguleren, veiligheidsgordels te verplichten of bemoeiing met de consumptie van hamburgers. Ik vind het ‘eigenlijk’, maar ik begrijp natuurlijk best dat ook liberalen hangen aan tradities dus ik ga er niet de barricades voor op.